ICIMDEN GELDIGI GIBI

Biliyormusunuz bundan iki yil once birgun arkadaslarla ucaga binme konusunda konusuyorduk. Aslinda ucaga binmeyi cok merak ediyordum, ama nasil binecektim ki... nereye gidecektim...Hayal bile edemiyordum. Sadece gokyuzune bakip ic gecirmistim, Bu konusmadan bir yil sonra gecen yil temmuz ayinda Hasan'la ( kendisi kocam olur) birlikte kendimizi Pegasusda Londra yolunda ucarken bulduk. Ben cocuklugumdan beri sadece ruyalarimda ucardim. Ruyamda birseylerden korkup kacmak icin kosmaya ihtiyac duymazdim. Yuksekce bir yere cikar kollarimi yukari uzatir ve goge yukselirdim. Sonra yukari, hep yukari ucardim. o kadar yukselirdim ki asagiya baktigimda icim urperirdi, Butun ruyalarimda bu hep boyle olurdu. Aslinda cocuklugumda da ben boyleydim. Yukseklere cikmayi cook severdim. Iki oda bir sofali evimizin arka bahcesinde kocaman ceviz, elma ve dut agaclari vardi. Ben her zaman en buyuk ceviz agacini secer, tirmanabildigim en yuksek dalina cikar oturur, ordan Bursayi seyrederdim.Agaca cikamadigim zamanlarda da evimizin damina cikar iki catinin birlestigi omurgada oturur yine bursayi seyrederdim. Bu arada evimiz Bursanin kustepe denilen tepelerinden birinde yemyesil bahceler ve agaclar icindeydi. Her ilkbahar ve yazin her taraf mor menekse, papatya ve sari ciceklerle doluydu.Her tarafta cesit cesit kelebekler ucusurdu. Nerden nereye atladim degil mi???? Ara sira gokyuzunde
bir ucak sesi duyardik. Tabi o zamanlar ( 50 yil oncesinden bahsediyorum) ucak degil, tayyare denirdi. Sesi duyar duymaz  gozden kaybolana kadar "tayyare bilet at diye bagirirdik." kosaaar dururduk. Bunlar gokyuzunde nasil duruyor diye dusunur dururdum. Belkide ruyalarimda da o nedenle ucardim. Kimbilir!!!!
ama iste gecen yil ucakla londraya giderken cocuklugum, kelebekler,aagaclara tirmanip en yuksek dalda oturmam, tayyarelerin pesinde kostuklarim, son olarak da ucaga binme konusunda arkadaslarimla konustuklarim bir bir gozumun onunden film seridi gibi gecti.
    -  Hasan... dedim.
    -  Biz ucuyoruz.Inanamiyorum!!!
Ucaklarin tum hizlariyla giderken ozellikle bursadan askeri jet ucaklari cok gecerdi, arkalarinda biraktiklari
bembeyaz dumandan olusan kilometrelerce uzunluktaki cizgileri izlemek icin boynum aciyana kadar gokyuzune bakarken simdi de ben ordaydim. Hayalim gerceklesmisti. Cok mutluydum. Hayatimda cok az mutlu oldugum anlardan biriydi.Yanaklarimdan yaslar suzuldu. En onemlisi de kizlarimi gorecektim. Bazilarini yuksekten korktuklarini duyarim. Onlari anliyorum, saygi duyuyorum. Ama yukseklerden asagilari seyretmek de cok guzel be. Harikaydi. cam kenarindaydim ve avrupanin uzerinden gecerken her kareyi tek tek ezberlercesine seyrettim.
   -   Allahim sana sukurler olsun. Dedim.
Bana bu olanagi sagladigin icin tesekkurler Yavrum, ILK GOZ AGRIM  benim.